احیای سرمایۀ اجتماعی سکونتگاه‌های غیررسمی با بهره‌گیری از توسعۀ مسکن گام‌به‌گام (مطالعۀ موردی: زورآباد کرج)

امروزه با توجه به رشد روزافزون پدیده‌هایی چون زاغه‌نشینی فراهم آوردن زیرساخت‌های توسعه‌محور برای سکونتگاه‌های شهری به ضرورتی برای ایجاد ثبات اجتماعی در شهرها تبدیل شده است. هدف این پژوهش بررسی و بازنگری ارزش‌های اجتماعی بالقوه محلۀ زورآباد کرج، به منزلة یکی از انواع سکونتگاه‌های غیررسمی، و ارائۀ راهکاری برای ارتقای هویت ساکنان این سکونتگاه بود و سعی شد، با بیان ضرورت توجه به هویت اجتماعی و سرمایۀ اجتماعی به مثابة عامل هویت‌ساز در میان زاغه‌نشینان، حذف این مهم علت اصلی ایجاد چنین سکونتگاه‌هایی معرفی شود و این فرضیه مطرح شود که آیا ارتقای سرمایۀ اجتماعی در گروی ارتباط تنگاتنگ با بوم و به طور مشخص بستر است. بر اساس نتایج حاصل از تئوری زمینه‌ای، زاغه‌نشینی در زورآباد کرج با فقر زیرساختی ـ کالبدی و اجتماعی، ناشی از توسعۀ شهری، مواجه است. فراهم کردن چنین زیرساخت‌هایی به ارائۀ الگویی نیاز دارد که به صورت گام‌به‌گام و توسعه‌ای این مهم را در طول زمان و با بهره‌گیری از ظرفیت‌های موجود در بوم و بستر آن منطقه تحقق بخشد.